Na een fijn en zonnig weekend, back in business. Daarvoor trok ik vandaag richting Ruiselede en de Banana Peel voor een potje Chicago blues met Breezy Rodio. Concert dat al lang op de planning stond maar steeds door allerlei reden (Corona o.a.) werd uitgesteld. Deze keer echter geen uitstel en we waren klaar voor een fijne muziekavond.
Geboren en getogen in Italië, volgde Fabrizio ‘Breezy’ Rodio op jonge leeftijd zijn passie voor de blues gitaar en trok naar New York om er bij verschillende bands te spelen. Maar Chicago lonkte… In 2007 sloot Rodio zich aan bij de band van gitarist Linsey Alexander, bij zijn fans beter bekend als The Hoochie Man. Breezy promoveerde al snel tot bandleider en nam verschillende platen met hen op.
In 2011 nam hij zijn eerste plaat “Playing My Game Too” op met een schare toppers uit de Windy City zoals Lurrie Bell, “Rockin” Johnny en Guy King. Ondertussen zijn er nog vier albums bijgekomen, waaronder zijn laatste ‘Underground Blues’ uit 2022, een echte knaller is. Keihard werken en zijn talenten benutten brachten deze Italo-Amerikaan aan de top van de bluesscene in Chicago. Vandaag wordt hij bijgestaan door Antoine Escalier aan de bas, Benoit Ribière aan de toetsen en onze vriend Pascal Delmas op drums.
De oude joint was voor eens niet nokvol maar wel aangenaam gevuld voor dit concert en ze zouden niet worden ontgoocheld. Na de obligate aankondiging startte het viertal op hoge snelheid. ‘From Down Town Chicago’, ‘Green & Unsatisfied’ en ‘If It Ain’t Broke, Don’t Fix It’ werden op ons afgevuurd . Vooral dat laatste is een pareltje met veel tempowisselingen en een band die hun muzikale talenten ten volle tentoon spreidden. Vooral toetsenman Benoit Ribière maakte het mooie weer, wat een talent die man.
Breezy geeft kleur aan zijn blues, dat bijwijlen jazzy klinkt. Geen plectrum voor de man maar enkel de vingers om zijn snaren te beroeren en soms aan een snelheid die met het blote oog niet waarneembaar is.
Met ‘Playing My Game Too’ kregen we de titeltrack van zijn eerste album en dan pas kwam het eerste rustpunt met het trage ‘Sometimes The Blues Got me’. Eigenlijk grasduinde hij in het repertoire van zijn albums waardoor we een mooi zicht kregen op wat de man waard is. Breezy voerde dan weer de snelheid op met ‘Power Of the Blues’, de leuke shuffle bij ‘Doctor From The Hood’ om de eerste set af te sluiten met een instrumentale blues in “D flat” zoals hij placht te zeggen.
Het eerste gedeelte was dus meer dan geslaagd en je hoorde dat Breezy in al die jaren een pak vooruitgang had geboekt op alle gebied. Een echte bluesman “pur sang”.Met ‘Woman Across the River’ werd deel twee aangevangen en we kregen alweer het geweldig werk van Benoit te horen en mocht Pascal zijn duivels ontbinden op een geweldige drumsolo. Een beetje rumba mocht er ook bij, wel lekker blues getint met ‘Lose Your Clown’. Lekkker, lekker.
Met ‘Gerry Told Me’ gaf hij een vette knipoog richting zijn maatje Gerry Hundt en lieten we ons gewillig meedrijven op zijn blues en dat betekent Chicagoblues op zijn best. En wat te denken van zijn versie van Albert King’s ‘Born Under A Bad Sign’? Klasse mijne jongen !
Stilaan voelde je jammer genoeg het einde naderen en dat is nooit een fijn gevoel als je aan het genieten bent. ‘I’m Shuffling The Fool’ en het speciale ‘The Breeze’ leidden ons naar het einde toe. Plots knalde ‘Let Me Love You’ door de boxen en nodigde Breezy een “geweldige gitarist” uit om het podium te vervoegen.
En we zagen daar Bart Cocquyt de gitaar van Breezy omgorden en er een geweldige show van maken. Het concert werd dan lekker funky afgesloten en de band wou dan ook het podium verlaten maar dat was dan buiten de waard gerekend, in dit geval de Franky, waardoor we nog een tweetal songs bijkregen waaronder het knappe ‘C.H.I.C.A.G.O”, waarna het doek viel over dit geweldig concert en dat was te horen aan het daverend applaus.
Alweer een pluim voor de organisatie van de Banana Peel, die ons met dit concert voor een dikke twee uur naar Chicago katapulteerden. Ik had weer genoten.
ammer voor mij was dit het laatste concert van dit voorjaar in Ruiselede. Vakantie en de zon opzoeken is daar een reden voor. Niet getreurd , de liefhebbers kunnen nog terecht voor 2 fijne concerten met Sacromud en Saron Crenshaw. So be there and keep the blues alive !!!
Marcel
